Japonya'ya geleli 1 yıl olmuş.
Az buçuk dil öğrenilmiş.
Japon arkadaş edinilmiş ve ilk etkinliğime katılmış bulunuyorum:) ilk gittiğim etkinlik imece usulü hazırlanan japonyan'nın meşhur pirinç lapasından oluşan Omochi'ydi.
Japonların binlerce yıl sürdürdükleri lapa pirinçten elde ettikleri bu yiyecek her yıl aynı ayda hazırlanıyor.
Biraz bizim mesir macunu gibi gelenekselleşmiş.
Aynı mesir macunu gibi festivallerde halka dağıtılıyor.
Kışın 12. Ayda yapılıyor.
Her mahallede bu manzaraya rastlamak mümkün.
Fakat merkez dışındakiler daha kalabalık. Mahalle halkı ortaklaşa masrafları bölüşüp, kadınları hazırlık yapar.
Erkekli/Kadınlı bu havan gibi döveceklerde saatlerce döverler. Ev kadınları her yıl 12. Ayda bu mochiyi yapıp, küçük sabun şeklinde şekillendirip poşetlerle dondurucularda saklıyorlar. Tüm yıl yenir.
Öbür sene yine 12. Ayda hazırlanır.
Tokmağı tahta, havanıda oyma taştan yapılmış.
Önce koca kazanlarda pirinç iyice haşlanıyor. Haşlanmış pirinçi bu oyma taşa azar azar koyup, macun halini alana kadar dövüyorlar.
Mahalle halkı sırayla değişe değişe dövüyorlar.
Gerçekten de kol yoruyor. Ben 10 dk yaptım da kolum ağrıdı:)
Erkekler döverken, mahallenin kadınları da yemek hazırlıyorlar.
Havanın soğuk olmasından dolayı sıcak sebze çorbası, pilav falan hazırlanıp hep birlikte pişirilip yenir.
El birliğiyle toparlanıp dağılıyorlar.
Japonya'nın en büyük imece usulü çalışması bu omochi işindedir:) Bu ilk yediğimiz gün, ben de Hamza'da hiç beğenmemiştik. Ne tadı var ne de tuzu.
Ve bir şey söyleyeyim mi? Japonya'ya geldiğimden beri ilk kez kendimi bir aile içinde buldum.
Mahalle toplanmış, arkadaşımın ailesi toplanmış hep birlikte herkes bir şeyin ucundan tutmaya çalışıyordu. Burası merkez dışında küçük bir mahalleydi.
Sanırım hala bu tür mahallelerde bu imece usulü yardımlaşma devam ettiriliyor.
baya değişik adetleri var bu japonlarin :))
YanıtlaSil