Japonların çocuk sevgisi..

Çocuklar evimizin neşesi.. Dünyamızı renklendiren sevimli canlılar.

Bir çocuk sahibi olmak için can atarız.. Ana/baba olma hayalleri kurarız..

Biz türkler için çocuk demek dünyanın en güzel şeyine sahip olmak demek..
Çocuksuz bir yuva düşünemeyiz..

Dünyada çocukları seven pardon! çocuklara aşık olan başka bir millet varmıdır acaba??

Japonya'da olmadığına emin olun:))

Japonlar çocuğu sırf yapmak için yapıyor.. Bu dünyanın bir kuralı olarak görüyor..

Evlenilir, çocuk yapılır, evlilik iyi gidiyorsa aile olunur.

Japonlar çocuk büyütmeyi bir proje gibi görüyor..

Çocuk doğrulur, büyütülür, okutulur, evlendirilir..

O çocuk yuvadan uçtuğunda başarıyla bu projeyi tamamladıklarını düşünürler..

Çocuk doğduğunda ilk ay anneanneyle birlikte özenle bakılır.

Çocuk 3-5 aylık olana kadar anne kendi elleriyle bakar..

6 aylıktan sonra çocuğa kreş arayışlarına başlanır..

Çocuk bu altı ay boyunca anne ve baba tarafından sıkmalara, sarılmalara, öpücüklere boğulmaz.. Şöyle içine kokusunu çeke çeke öpmez, koklamaz, okşamaz..

Eğer devlet memuruysa anne çalıştığı yerden 1 yıllık ücretsiz izin almıştır..

1 yıl boyunca çocuğa bir dadı gibi disiplinli ve mesafeli davranarak büyütür..

Eğer devlet memuru değilse iş yerinden en fazla 6 ay izin alabilmiştir..
İşe döndüğünde bebek değil de büyük bir çocuk gibi davranmalıdır..
Çişine gitmeli, yemeğini kendi eliyle yemeli, uyku saatini bilmeli, üstünü kendi kendine değiştirebilmelidir..

Çocuğu hemen kreşe verip başlar iş'e. 'Sabah 7 akşam 7' günün 12 saati okulda geçer.

Akşam almaya gittiğinde, çocuğu ilk gördüğünde kesinlikle aşkımmm bebeğimmm seni çok özledim diyip sarılmak,  öpmek, koklamak olmaz..

Sanki bir yabancıymış gibi çantasını alıp çocuğun elinden tutar, bisikletin arkasındaki çocuk koltuğuna atar ve eve döner..

Evde de öyle sarılarak hasret giderme falanda olmaz..
Japonların çocuklarına sevgi göstermeleri bizden çok farklıdır..
Örneğin: çocuğu büyük bir bireymiş gibi can kulağıyla dinler..
Her zaman güler yüzlüdür.. Disiplinli ama sevecen, yumuşak bakışlıdır..
Çocuğa disiplin vericem diye azarlama, surat asma, vurma, dövme asla yoktur..
Uyuma saati, yemek saati, yatma saati bellidir. Bu saatin dışına çıkmak kesinlikle yasaktır..

Klasik banyo, çamaşır, akşam yemeği yenilip çocuğu erkenden yatağa atarlar.

Çünkü çocuk ne kadar erken uyursa anne daha fazla dinlenecek demek olur..

Parklarda bir anne veya babayla birlikte gelen çocuklara dikkatli baktığınızda hiç çocuğa sarıldığını, öptüğünü göremezsiniz..

Bizim anneanneler, babaanneler torunlarını ilk gördüğünde ciğerine bastırarak ıslak ıslak öpmeleri asla japon nenelerde, dedelerde göremezsiniz:)

İlk karşılaştıklarında mesafeli sekilde bir sarılma yaşanır..

Nasılsın? İyi misin? Tarzı selam sabahlar olur ama hepsi bu..

Çocuk lise son'a kadar özenle yetiştirilip büyütülür..

Lise bitti mi ebeveynler dört gözle çocukların evden ayrılmalarını bekler.

Çoğunluğu üniversiteye giderler. O da genellikle şehir dışı olur..

Bunu mana eden her iki tarafta memnundur:)

Ebeveynler evden bir masraf daha eksileceği ve ev işinin azalacağı gözüyle bakar.

Çocukta evden uzakta daha özgür olacağından güle eğlene toplanır eşyalar:)

Ebeveynler artık Projenin sonuna gelmiş olurlar.. 

Ve artık bu proje kendi ayaklarının üzerinde durabilir durumdadır..