Oyyy kurban Karadeniz. Memleketimin çaycı emekçileri.
Ben pek çaycı olmasam da sabah kahvaltısında çay olmadan karnım doymuyor :))
Japonya'ya taşınınca da farklı farklı tatları, renkleri olan japon çaylarıyla tanıştım.
Valla türkiye'de bilmezdim yeşil çayları, diyet çayları nedir, tadı nasıldır:)
Kültürü gibi yemekleri de çok zengin olan bu ülkede bayıla bayıla içiyorum artık.
Ama bu çayları aslında ne emeklerle üretildiğini bilmiyordum.
Hani japonya diyince teknoloji, robotlar, gökdelenler de yaşayan zenginler gelir.
Meğersem japonya'da da emekçi mevsimsel işçiler varmış.
Bu resimdeki bayanlar mevsimsel çay işçileri.
Giydikleri işçi kıyafetleri bölgelere, yörelere göre değişiyor.
Aynı bizim karadenizliler gibi yöresel giyinmemişler mi? Cok otantik yaa
Üniversiteli, ofis çalışanı, memur çok fazla ama emekçilerde az değilmiş meğersem.
Bu güne kadar gezdiğim, gördüğüm küçük kasabalarda bahçelerde çalışanlara rastladım.
Helede pirinç tarlaları çok emek istiyor. Neredeyse yılın yarısı pirinç tarlasındalar.
Meyve, sebze üretimi ve hayvan yetiştiriciliği çok az olan ülkenin en büyük geçim kaynağı olan çaycılık çok yaygın. Çay; geniş araziler, tarlalar, bahçeler olması gerekmeyen bir bitki. Dağların, tepelerin üzerinde, eteğinde her yerde yetiştiriyorlar.
Japonya diyince benim ilk aklıma çay geliyor artık:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Duygularını bizimle paylaşmak ister misin